Zeilschool Holland

Vorige week werd ik nogal triest van een berichtje op de site van de buurtvereniging De Zwaan dat dhr. Ouwersloot in een verzorgingshuis is opgenomen en waarschijnlijk niet meer terugkeert naar de Hoge Maasdijk.
Voor enkelen zal deze persoon onbekend zijn, maar voor velen een Begrip. Wie is het nooit overkomen dat bij het noemen van het dorp van afkomst de reactie kwam; Oh Andel, ja dat ken ik wel, daar heb ik zeilen geleerd.
In een opgeduikeld krantenartikel (uit 1984?) las ik dat dhr. J. Ouwersloot als oprichter bij het 40-jarig bestaan van het in ons dorp gevestigde zeil- en vaartinstituut “Holland”, koninklijk werd onderscheiden.
De zeilschool was ooit een van de weinige plaatsen in Nederland waar beginners en gevorderden een opleiding konden volgen voor het zeilen en varen op de binnenwateren en de zee. Volgens het krantenknipsel werd vanuit de Andelse Maas gevaren naar de Biesbosch, de Hollandse en Zeeuwse stromen en de Noordzee van de Deense Fjorden tot aan de Britse Kanaaleilanden. Met schepen variërend van een midzwaard-wedstijdscheepje tot een fiere tweemaster. Grote zwerftochten maakte men met een tjalk uit 1903, de Vrouwe Francina (iets voor het sluisweblog ?).
Ik herinner me de grote stoet houten zeilbootjes nog heel goed. Aan het tobben met bak- en stuurboord, oploeven en afvallen en vooral het gevloek tegen de giek na het overstag gaan. Om er een weekje op zeilkamp te gaan, leek me nooit aantrekkelijk, vooral door het gerucht over het redelijk strakke regime. Door mensen die er wel waren opgeleid, werd dit overigens altijd verzacht dat je er echt zeilen leerde.
Toch zag ik steeds minder bootjes van de zeilschool op onze rivier en de laatste jaren was de zeilschool totaal niet meer in beeld. Als ik langs de Zwaan fietste, wierp ik nog wel eens een blik naar beneden, maar ook daar werd ik niet echt vrolijk van. Hoewel nog steeds geregistreerd bij de Kamer van Koophandel, heb ik het idee dat de ‘zeilschool’ niet meer bestaat (dat neem ik dan maar aan). Dit wordt nog wel vertroebeld bij de gedachte aan dhr. Ouwersloot op het jachtje die met megafoon op zijn geheel eigen wijze aanwijzingen gaf.
Als weer eens iemand me laat weten mijn dorp te kennen van de zeilschool, zal ik over het wel of niet bestaan van “Holland” zwijgen. Ik vertel dan dat er honderden zeilers, mogelijk wel duizend, in Nederland dagelijks op het water genieten en de kunst van het zeilen in Andel hebben geperfectioneerd.